Όταν η παράδοση συναντά το μεράκι, τότε…
Δεκαετία του 1940. Ο Πέτρος Λέφτσης, Γριβιώτης στην καταγωγή, είχε μεγάλη αγάπη για το αμπελάκι του. Σηκωνόταν πρωί-πρωί και πήγαινε να το δει. Να μυρίσει το σταφύλι του. Μικρόσωμος και ευλύγιστος δεν είχε άλλη έγνοια από τη φροντίδα της γης. Το 1942 η σοδειά είχε πάει πολύ καλά. Είχε ετοιμάσει με τα χέρια του τα καζάνια από κορμούς δέντρων. Δεν στάθηκε τυχερός.
Ο Χρήστος είχε μεγάλα σχέδια. Χάλασε τα παλιά καζάνια και έβαλε καινούρια, δρύινα, πιο εξελιγμένα. Το αμπέλι πιστό στην παράδοση, χρόνο με το χρόνο απέδιδε περισσότερο. Ήθελε να γεμίσει η περιοχή με το άρωμα του. Και τα κατάφερε. Το πήρε στα χέρια του ο γιος του Χρήστου, Πέτρος, και έτσι συνεχίστηκε αυτή η παράδοση τριών γενεών με όλο το μεράκι, την αγάπη και τα ροζιασμένα χέρια από την καλλιέργεια της γης. Τα ανάμεικτα αυτά συστατικά τα φυλούσε σε ξύλινα βαρέλια, που βοηθούσαν, ώστε η ζύμωση να βγάλει ένα υπέροχο άρωμα. Σ΄ αυτή τη μυρωδιά παλιού καλού κρασιού μεγάλωσε την οικογένεια του και μπόλιασε την ιστορία της αμπελοκαλλιέργειας στις πλαγιές του Παϊκου. Εκεί όπου ο προπάππος καλλιεργούσε το αμπέλι του και ολόκληρη η περιοχή ανέδιδε τη μυρωδιά του μούστου, της αγάπης και της φροντίδας δημιουργήθηκε το Κτήμα Τραϊανού.
Το 2021 Ο Ιωάννης Λέφτσης με τη σύζυγό του Δήμητρα Τραϊανού αποφασίζουν να κάνουν το όνειρο του παππού πράξη και να μετουσιώσουν την αγάπη τους σε ένα οινοποιείο που θα έχει το απόσταγμα όλης αυτής της μακραίωνης παράδοσης. Πιστοί στην ιστορία του τόπου και των αμπελιών τους, ο
Ιωάννης και η Δήμητρα ανοίγουν τις πόρτες του οινοποιείου τους στον κόσμο σε έναν χώρο, όπου η παράδοση συναντάει το μεράκι.